Aangezien ik (on)bewust altijd bezig ben met de vraag “hoe moet je leven?” ben ik dol op orakels. Dat zijn immers gebouwen of personen die een soort antwoord hierop hebben.
Mijn favoriete vraagbaak was lange tijd die van Delphi, omdat die tempel zo prachtig ligt in de Griekse bergen en het zulke wijze dingen zei. Dit is misschien wel veranderd. Niet omdat Hans Wiegel, het zogenaamde orakel van Diever onlangs is overleden. Nee, hij gaf me iets teveel ongevraagd advies.
Het leven is niet veel soeps
Nee, ik stuitte van de week op het geweldig boekje Het leven is niet veel soeps en andere geruststellende zinnetjes van Meneer Veltman geschreven door Letty van der Geest.
Veltman was 13 jaar lang haar psychiater geweest en gedurende die periode werd hij haar kompas. Ze kwam bij hem omdat ze in een obsessieve relatie zat waaraan ze bijna onderdoor ging. Hij hielp haar met zijn zinnetjes die langzaam steeds dieper in haar hoofd gingen zitten. Zijn lievelingszin was: “Het leven is niet veel soeps”. Hij leerde Letty dat dat niet zo erg was. “Dat het je ook ontsloeg van dat najagen van het grote geluk, dat maar niet kwam. Dat je tevreden kunt zijn met minder, en dat dat veel comfortabeler is.”
Van dit soort wijze zinnen houd ik enorm en het boek staat er vol mee! Ze omvatten ongeveer alles wat het leven bestrijkt. In het begin gaat het vooral om relaties: “Op het moment dat ze elkaar hebben is de film afgelopen, maar dan begint het leven pas. Maar ja, daar maken ze geen films over, want dat lijkt te veel op het echte leven, en daar willen we niet naar zitten kijken. Zo houden we elkaar voor de mal.” Een heerlijke toon en woordkeuze heeft dit orakel!
Tijdens het lezen, zag ik mezelf af en toe zitten in de stoel bij meneer Veltman in dat prachtige huis aan het Vondelpark. Ik zou hem vragen: hoe weet ik nou dat ik de goede keuze heb gemaakt? Dit is de reden dat Letty het boek schreef. Ze wilde de wijsheid van haar psychiater verspreiden. Kiezen is verliezen zegt de psychiater ergens: “Als je kiest krijg je iets wel en iets anders niet.” Duidelijk en dat je iets niet krijgt moet je blijkbaar accepteren.
Voldoening en dat is genoeg
Het boek gaat ook eventjes over vrijwilligerswerk. De psychiater: “Wat drijft mensen écht om vrijwilligerswerk te doen? Je wilt je nodig voelen. Je eigen leegte vullen, waardevol zijn. Dank je wel horen. Tegen jezelf kunnen zeggen dat je het goede gedaan hebt. Niets mis mee, maar echt altruïsme bestaat niet.” Opeens snapte ik waarom ik zo opleef van het bestuurswerk dat ik vrijwillig doe voor een vereniging. Ik haal er veel voldoening uit en dat is genoeg.
Ook gaat hij in op het nut van cursussen. Bij de Vrijwilligersacademie weten we hoe mensen gesteld zijn op het behalen van de certificaten van onze trainingen. Veltman legt uit “Hij vond dat mensen brevetten moesten halen. Het zit kinderachtig in elkaar, dat je een papiertje nodig zou moeten hebben om te laten zien wat je waard bent, maar ja, zo willen we het kennelijk.”
Meneer Veltman is al overleden in 2006. Jammer ik was graag eens afgereisd naar het Vondelpark. Dat is ook veel dichterbij dan Delphi.